Hallo allemaal,
sinds 5 weken plaats ik zonnepanelen op huizen in een woonwijk in Hatert van woningbouwvereniging Talis waar nog meer bedrijven allemaal zaken aan het opknappen zijn. Ik heb nu pas 48 van een totaal van 280 woningen (of zoiets) gehad. Het leukste van het werk is het moment dat ik bij de mensen thuis een soort meterkastje (omvormer) moet plaatsen in de kelder/meterkast. Door die kleine 3 kwartier bij de mensen thuis en de gesprekken ben ik nog meer gaan nadenken dan ik altijd al deed.
Begrijp me niet verkeerd, het zijn voor 90% hele leuke momenten waaruit blijkt dat het grootste gedeelte van de mensen gewoon hele lieve en gastvrije mensen zijn maar ook kom ik vreselijk veel leed en ellende tegen omdat het sociale huurwoningen zijn waar ik kom. Als ik eigen baas zou zijn denk ik niet dat ik veel aan werken toe zou komen, maar ja, dat is gewoon wie ik ben en ik geef even een aantal voorbeelden van de leuke ervaringen ondanks de serieuze onderwerpen!
Inburgeren
In de eerste week kwam ik bij een huis waarin een Syrisch gezin woont uit Damascus die nu 3 jaar hier zijn en druk zijn met inburgeren en de taal leren. De man des huizes is 42 of 43 en sprak naar mijn mening prima Nederlands terwijl iemand van een ander bedrijf had lopen klagen dat hij niet kon communiceren met die man, ik zal de uitspraak van de legendarische Louis van Gaal tegen een journalist niet herhalen omdat ik het woord “dom” gewoon niet graag gebruik.
Ook hier kregen we koffie aangeboden en zelfs een sigaret 🙂 . tijdens de koffie vroeg ik hem, zo nieuwsgierig als ik altijd ben, naar hun verleden in Damascus en hoe het nu met hun gaat en vooral de 3 kleine kids (ik heb wel gezegd dat hij het niet hoefde te vertellen als hij dat vervelend vond).
Toen ik iets later nog terug kwam nodigde hij mij uit voor de lunch met een tafel vol olijven en andere dingen die waarschijnlijk in Syrië altijd tijdens de lunch gebruikt worden. Ik weet dat het voor die culturen bijna beledigend is als je weigert maar ik heb hem toch uit kunnen leggen dat ik daar bij mijn baas toch echt niet mee weg kwam, wat hij volgens mij toch wel begreep.
Verder kunnen jullie het wel invullen. ik heb hem uiteindelijk mijn kaartje gegeven en gezegd dat hij contact moest opnemen als ik ooit iets voor hem kon doen. Afgelopen vrijdag kwam hij langs lopen toen ik in een andere straat op het dak stond en hij zwaaide en hij maakte een gebaar waarvan ik de betekenis nog niet gevraagd heb aan hem maar aan zijn gezicht te zien was dat een gebaar uit een soort vriendschap of respect. Ik ga zeker nog een keer bij hun langs!
Vorige week kwam ik bij een oudere vrouw die haar man 2 jaar geleden, vlak na hun 50-jarige bruiloft, verloren heeft. Zoals ik ben met mijn horeca achtergrond, ouwehoer je een beetje met die mensen zoals grapjes maken over de kroeg als ze opgehaald werd voor haar uitje naar het buurthuis en over de ontmoetingen op straat met de eveneens oudere buren die elkaar toch allemaal proberen te steunen waar het nog kan.
Eenzaam
Maar vandaag had ik ff niets te doen en was bij haar overburen om foto’s te maken en stond ze in de deuropening. Ik heb ff de tijd genomen om een praatje te maken en dan komen de verhalen over de kinderen en kleinkinderen en de feestdagen met daarbij de opmerking dat ze verder nergens meer zin in heeft en dat ze haar man toch wel erg mist, ook hier kunnen jullie de rest wel invullen.
Schrijnende verhalen die ik probeer wat luchtiger te maken en af te sluiten dat ze wel de moed er in moet houden omdat ze ook haar kids en kleinkids nog heeft! Ik moest verder maar ze sloot af met een grote glimlach en de woorden dat ik oké ben! ook daar ga ik misschien nog wel een keer een bakkie doen! 🙂
Zoveel verhalen
Ik moet afsluiten dus ga niet alle momenten meer helemaal uitschrijven maar som ze ff op.
- Man, 107 jaar, 4dagen per week nierdialyse, ziet nog maar 20% dus kan alleen radio luisteren en verder zit hij alleen in zijn stoel.
- Vrouw van rond de 70, 3x per week nierdialyse en erg ziek op het moment
- Vrouw van 88, mijn eigen tante, houdt zich goed staande, de rest kunnen jullie ook hier wel invullen.
- Vrouw van 90, nog prima in vorm lijkt mij maar komt de deur niet uit en is het postverzamelhuis van de straat omdat ze er altijd is, maar verder ook wachten op……….
Wat ik wel een negatief punt vind is de communicatie van woningbouwvereniging en aannemers naar die oudere mensen toe die geen flauw idee hebben wat er allemaal op ze af komt en dat bij dit soort projecten er wat dat betreft nog veel verbeterd moet worden qua communicatie en planning!!
Voor het moment houdt ik het hier even bij maar er komt ongetwijfeld een vervolg………